Strona głównaRecenzjaLubomir Baker recenzuje: Mirosław M. Bujko "Sąd ostateczny"

Lubomir Baker recenzuje: Mirosław M. Bujko „Sąd ostateczny”

Zachęta do sięgnięcia po książkę Mirosława M. Bujko „Sąd Ostateczny” wypisana na okładce, brzmi: „Popis erudycji i literackiego kunsztu”, do tego ołtarz Memlinga „Sąd ostateczny” i nie trzeba było mnie więcej namawiać. Autor zdecydował się na nawiązanie do uwielbianych i wyśmiewanych powieści ​Dana Browna, z których najgłośniejszy jest „Kod Leonardo da Vinci”. Postanowił jednak przebić Amerykanina i błysnąć prawdziwą, nie naciąganą wiedzą. Wyszedł od tego, że istnieje przepowiednia mówiąca, iż jeśli ołtarz trzeci raz powróci do świątyni, nastąpi prawdziwy koniec świata zabrzmią trąby na Sąd ostateczny. Dlatego siły demoniczne na przestrzeni wieków pilnowały, by do tego nie doszło.

Głównym bohaterem, naszym profesorem Langdonem, jest ksiądz Michał, człowiek o niespotykanej erudycji, który zostaje wyznaczony przez kurię do merytorycznego nadzoru nad powstawaniem filmu o losach ołtarza. Ksiądz Michał oprócz tego, że wie wszystko na każdy temat, ma też głęboką wiarę w Boga. Jest trochę samochwałem i lubi wygłaszać perory, ale tę jego cechę możemy zaakceptować, bo przecież gdyby nie jego wykłady, nie poznalibyśmy wszystkich wypadków i tajemnic związanych z ołtarzem.

Część akcji dzieje się w czasach Memlinga i dzięki temu poznajemy tajemnicę kontraktu, jaki zawarł w chwili, gdy zamówiono u niego dzieło. Jesteśmy świadkami, jak ekipa filmowa pracuje nad kręceniem kolejnych ujęć z różnych epok, bowiem i car Piotr, i Napoleon, i kolejni włodarze Europy mieli na niego chrapkę.

Wszystko to jest ciekawe, zwłaszcza dla ludzi niestroniących od historii i sztuki, ale najbardziej zaciekła powinna być walka zła i dobra, sił boskich i sił diabelskich o ludzkie dusze. Tu, moim zdaniem, autor poległ na całej linii, bo bardziej niż logika droższe mu było pragnienie dokopania klerowi. Postawa księdza Michała w końcu powieści jest moim zdaniem absurdalna. A już fakt, że trzykrotny powrót ołtarza do świątyni, który miał być zwornikiem akcji, okazał się bez znaczenia, kładzie w mojej opinii całość. Autor sam sobie strzelił w obie stopy naraz.

Czy jednak nie warto czytać tej powieści? Warto, bo „Sąd ostateczny” jest jednym z najcenniejszych arcydzieł, które możemy zobaczyć w Polsce i poznanie jego losów, a także przyjrzenie się mu z bliska to sprawa warta zachodu.

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Marta Motyl: Sztuka świętowania

Rozmowa z Martą Motyl, historyczką sztuki, autorką książek o sztuce, w tym "Sztuki świętowania"

Joanna Jodełka: Najlepszy kryminał egzotyczny

Rozmowa z Joanną Jodełką, autorką kryminałów

Miłka Raulin: Grenlandia bez tajemnic | Fanbook.TV

W tej rozmowie Miłka Raulin opowiada o książce „600 kilometrów lodową pustynią”, którą napisała po trawersie Grenlandii. Mówi, co ją gnało na tak nieprzyjazne...
Lubomir Baker recenzuje "Kopnij w kalendarz" Moniki Wawrzyńskiej

Kopnij w kalendarz

Lubomir Baker recenzuje "Kopnij w kalendarz" Moniki Wawrzyńskiej
Miłka Raulin, 600 km lodową pustynią - recenzja

Miłka Raulin: 600 kilometrów lodową pustynią

Lubomir Baker recenzuje najnowszą książkę Miłki Raulin o trawersie Grenlandii Bywają książki jak wampiry – te wysysają z czytelnika życie, ale bywają książki jak naładowany...
Czytaj i wejdź do gry

Czytaj i wejdź do gry

Fantastyczna akcja promocji czytelnictwa w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa 2.0. Akcję organizują Narodowe Centrum Kultury we współpracy z Polską Ligą Siatkówki.  Inicjatywa ma na celu połączenie dwóch...

Robert Kilen: Chcę, by moje książki czytały kobiety

Właśnie ukazał się nowy kryminał Roberta Kilena pt. „10 przykazań”, a jego główną bohaterką jest słynna z nieokiełznanej energii dziennikarka Anna Krolen, która nosi...
"Nie zabijaj" Agnieszki Płoszaj - recenzja

„Nie zabijaj” – Agnieszka Płoszaj

"Nie zabijaj" Agnieszki Płoszaj - recenzja
0
Would love your thoughts, please comment.x